Јапонија - ефемерноста на животот

Застанете со Јапонија

И покрај се, секоја година оживува нова пролет и животот продолжува

Во неделава која изминува градот Вашингтон во САД го обележува доаѓањето на пролетта и будењето на природата со својот традиционален фестивал на Цветањето на црешовите дрва. Тоа е традиција која градот ја има од 1927 година и со која потсетува на 3 000 црешови дрва кои токискиот градоначалник Yukio Ozaki во 1912 година ги подарил на градот Вашингтон во чест на трајното пријателство помеѓу САД и Јапонија.

И така, секоја година котлината Приливен (the Tidal Basin) се претвора во волшепство кога преку ноќ цутат нежните и треперливи ливчиња на јапонските цреши во Вашингтон. Волшепството е уште поголемо кога се знае дека токму тие кревки цветови ја симболизираат ефемерноста на животот, краткотрајноста, минливоста и менливоста. И покрај пораката која опоменува, останува да се провлекува уште една симболика која покажува дека и покрај се, секоја година црешите цутат повторно и повторно, ја оживуваат новата пролет и животот продолжува. Понесени токму од таа метафора, градските власти на Вашингтон оваа година Фестивалот го посветија токму на својата пријателска Јапонија која неодамна страдаше во катастрофален земјотрес и стравично цунами. Чин на солидарност и сочувство достооен за почит.

Не се сеќавам точно од пред колку години, но има извесно време како центарот на нашиот град секоја пролет се разубавува и пролетно се буди во цветот на јапонските цреши. Сите ја знаат улицата Максим Горки во пролет. Тоа е улица која е срцето на градот одамнина, и можеби најубавата улица во градот. За неа твореле архитектите, за неа пишувале патописците, ја спомнувале поетите, а граѓаните низ неа се поврзувале со својот град, низ неа чекореле вљубените, била адреса на угледните, од неа почнувал чекорот кој те води од центарот до крајот, па до следниот крај, па до следниот, и следниот....крај на градот.

Не се сеќава ни дали имаме некој настан кој го обележува доаѓањето на пролетта. Не се сеќавам ни дали имаме нешто со што го обележуваме нашето пријателство со Јапонија, а се сеќевам дека пријателството го започнавме кога Скопје го преживеа својот катастрофален земјотрес во 1963 година. Тогаш Скопје стана Град на солидарноста, а Јапонија беше една од земјите кои помогна во изградба на новиот град.

Длабоко сум потресена од трагедијата која овие денови ја преживува Јапонија и силно сум восхитена од знакот на сочувство на граѓаните на Вашингтон. И во времето кога цветаат јапонските цреши на Максим Горки, вознемирена сум заради кревкоста на животот и заборавеното големо срце на солидарниот град.

Во чест и поддршка на жртвите во Јапонија 3/11.