Wednesday, May 4, 2011

Децентрализација и граница на раст - прв обид

Децентрализирани градови - географски дисперзирани заедници

Големината на градовите е во негативна корелација со потрошувачката на горивата за транспорт. Тоа посебно се однесува на руралните средини кои се приклонети кон градовите каде населението работи и користи автомобил за да ја помине таа дистанца. Во големите градови каде постои регуларен јавен превоз користењето на автомобили е значително помало.

Ако се зголеми густината на населението во градот, значително се намалува патувањето и со тоа се намалува транспортот на големи дистанци, како што е случајот со децентрализираниот град. Тоа го потврдува фактот што укажува дека градовите со најмала густина на населеност во САД трошат најмногу гориво и зафаќаат најголема површина. Според тоа, тие се неефикасни во потрошувачката на горива и емисијата на штетни гасови во атмосферата. Од друга страна пак, градовите во Европа имаат поголема густина на населеност и се релативно поефикасни во однос на потрошувачката на горива. Најефикасен град во тој поглед не е ниту европски, ниту американски. Станува збор за Хонг Конг, кој има многу висока густина на населеност, голем процент на сообраќај, а сепак ефикасна потрошувачка на горива.

Постои идеја според која квалитетен и одржлив ќивот би се обезбедил доколку се ре-креираат малите соседства во т.н. нови урбани села. При тоа се смета дека новиот децентрализиран живот се случува токму на тоа ниво на село. Станува збор за географски дисперзирани заедници кои имаа куќи со доволен простор за двориште во кое може да се произведува храна и сл. земјоделски производи. Традиционалниот живот при тоа би бил надополнет со нов телекомуникациски поврзан живот.

Центристите тврдат дека идната урбана форма треба да се базира на развојот на градот во одредени граници, што пак не овозможува развој на нови зелени површини. Исто така, голем дел од населението кое живее во централизираните градови не е задоволно од големата густина на населеност. Тоа е прифатливо за помладата генерација која бара вработување и поголеми шанси гледа во урбаната средина, додека сите останати подобро се чувствуваат во субурбаните средини каде и ратите за домување не се високи без оглед дали се работи за рентање или за купување на просторите за живеење.